Weer in Veendam en Terugblik

26 juli
Afgelopen nacht was mijn slechtste nacht. Net toen ik op bed lag kwamen er een paar koelwagens vlak bij me staan. De hele nacht stonden om de haverklap de koelmotoren met veel lawaai te razen. Mijn doosje met oordoppen had ik uit de camper gehaald en vergeten terug te leggen. Van toiletpapier had ik nog iets gefreubeld wat voor een oordopje moest doorgaan maar een groot succes was dat niet. Bovendien begon het weer zo hard te stormen dat de camper voortdurend stond te schudden dat het een lieve lust was. Die storm heb ik bijna de hele weg gehad vandaag. Op een aantal stukken en bruggen werd niet harder dan een kilometer of 50 gereden. Pas ver in Duitsland begon het wat rustiger te worden.

En nu, aangekomen op de plaats van vertrek in Veendam, is het echt einde rondreis.

Terugblik

Laat ik met het weer beginnen. Dan hebben we dat alvast gehad. Het was gewoon pech dat het dit jaar het slechtste weer was van de laatste 50 jaar. Ik heb me er niet door laten weerhouden om, als het ook maar even kon, gewoon mijn gang te gaan en te doen wat ik van plan was. Wel is het zo dat het plezier toch wat minder was dan het zou kunnen zijn als je de storm en regen aan het trotseren was. Ook tijdens het rijden. De wereld ziet er nu eenmaal mooier en vriendelijker uit als de zon schijnt.

Dankzij het weer heb ik ook vrijwel geen bes of framboos kunnen plukken. Misschien moet ik maar eens op zoek naar een andere verslaving.

Er stonden vele doelen op mijn lijst. Mijn belangrijkste doel was de Dronningruta lopen. Er stond toen een snijdend koude wind. Toch was ik daar blij mee. Je moet er niet aan denken dat het bloedheet zou zijn geweest met alle nodige inspanningen en een kleine 12 kilo in de rugzak. Ik was er zelfs blij mee dat ik een korte broek aan had.

De drie dagen bij Nyksund, waar ik de Dronningruta gestart ben, heb ik overwegend goed weer gehad. Een heel prettige gelukstreffer. Zoals zo vaak tijdens de rondreis moest je een plekje in de luwte zien te vinden. Als het even kon wilde ik het liefst buiten zitten. Voor een koukleum als ik moest het alleen niet al te onbehaaglijk worden. Als het niet regende was het helaas vaak onbehaaglijk door een harde koude wind. Vooral als de zon niet scheen en die heeft het nog wel eens laten afweten. De keren dat de zon wél scheen was het daarentegen weer extra genieten. 

Het heeft ook diverse keren gehageld, gesneeuwd en gevroren. Kou op zich is niet erg. Daar kan je je wel op kleden maar met een harde wind en regen of sneeuw...

Enkele wandelingen in Geiranger en bij Borgund, in de buurt van de oude staafkerk, stonden ook hoog genoteerd. Met plezier heb ik de wandelschoenen veel aangehad en regelmatig gewandeld. Sowieso had ik me voorgenomen om er een actieve rondreis van te maken en vrijwel dagelijks iets te ondernemen en/of te bekijken. 

Sommige dingen die ik op mijn verlanglijstje had gezet gingen in wezen nergens over. Bijvoorbeeld met mijn mobieltje een screendump maken op de pier in Geiranger terwijl ik in beeld was op de webcam. 

Of een kleinigheidje, dat je eigenlijk overal kunt kopen, bij IKEA in Zweden kopen. Dat was de plak marsepein. Daar hebben meer mensen lol van gehad. 

Ik vond het gewoon leuk om naast allerlei serieuze dingen ook wat andere dingen te doen. En ja, ik vind het nog steeds leuk dat ik dat heb gedaan. Er waren ook persoonlijke dingen bij en die moeten dat maar blijven. Nieuwsgierig? Tja. 

Elanden wilde ik ook (weer) zien. En dat heb ik. Alleen liever niet zo dicht bij de neus van de camper tijdens het rijden. Rendieren heb ik duizenden gezien. Schapen, geiten en koeien op de weg, geen een!

Ook wilde ik bij een zomerboerderij wat geitenkaas kopen. Op de route die ik genomen heb kon ik er geen ontdekken die al in gebruik was. Er viel ook nog niets te vreten voor de beesten omdat er nog teveel sneeuw lag. In al die jaren dat ik in Scandinavië ben geweest heb ik nog nooit zoveel sneeuw gezien. Vele kilometers heb ik tussen meters hoge sneeuwmuren gereden. 

Graag had ik een beer gezien. De enige beren op mijn weg zaten in mijn hoofd.

De Poolcirkel was ik nog niet eerder over gestoken. Op zich had ik dat ook niet echt op mijn lijstje staan. De daarmee samenhangende middernachtzon wel. En, ik heb de zon niet zien onder gaan. Door de weersomstandigheden was dat helaas maar een enkele keer het geval. 

De Poolcirkel heet voor mij voortaan Poolcircus. Het stille Jupukka punt van Struves Geodetische boog heeft bijvoorbeeld veel meer indruk gemaakt. Als je daar letterlijk en figuurlijk bij stilstaat maakt dat pas echt indruk. Net als de oude rotstekeningen bij Bølareinen. Ik heb overwogen om ook naar Alta te gaan. Daar is een van de grootste verzamelingen rotstekeningen van Europa te vinden. Deze locatie staat ook op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Uiteindelijk heb ik er niet voor gekozen. Je kunt nu eenmaal niet alles zien en doen wat je graag zou willen. 

Terugkijkend is de tijd voorbij gevlogen en had ik wel twee keer zo lang weg kunnen blijven. Alles bij elkaar heb ik veel gedaan en bekeken. Ik had me ook goed voorbereid. Het lastigste was nog om keuzes te maken. Er zijn ook zoveel aardige, mooie en interessante dingen te zien! Dat je niet even met je maatje kon overleggen, omdat die er simpelweg niet meer is, heb ik nog wel eens gemist. Veel momenten had ik ook graag willen delen. Als dat niet kan... Dan schrijf je maar wat voor je reisblog. Surrogaat koffie heet ook koffie. 

Wat ik ook gemist heb is een boot. Ik heb een éénmaal gebruikte Ally kano. Die vindt ik echter te bewerkelijk om alleen op te bouwen. Bijna had ik kort voor de rondreis nog een opblaasbare Sevylor kano gekocht. Het leek me echter toch verstandiger om verschillende boten eens goed te bekijken en uit te proberen. Eigenlijk wil ik een boot waar je mee kan vissen en ook mee kan raften in een niet al te heftige rivier.

De laatste twee weken in Vissefjärda heb ik het ook prima naar de zin gehad. Ondanks dat ik het gevoel had dat ik wel meer had kunnen doen. Het was goed om te zien dat Wout en Christa weer iets moois aan het opbouwen zijn. Alweer opgebouwd hébben moet ik eigenlijk zeggen. Er is (nog) veel te doen maar ze investeren wel in zichzelf. Wat mij betreft hebben ze groot gelijk gehad door te zeggen "Ik vertrek!". Daar had ik nog een alternatieve versie van willen maken. Helaas is dat er bij ingeschoten.

De camper heeft zich prima gehouden. Dat ik wat problemen kreeg door de onvoorstelbaar slechte weg in het laatste deel van de wildernisroute is op zich heel vervelend maar acceptabel. In alle opzichten was dat gewoon pech.
Het brandstofverbruik is me erg meegevallen. Over het totaal van bijna 8000 km kwam het verbruik uit op 1:10,18. Over de totaalprijs van de brandstof zal ik het maar niet hebben. Vooral in het noorden van Noorwegen was het aardig aan de prijs. De hoogste prijs die ik daar betaalde was 1,78 euro per liter. In Nederland betaal ik 1,21 per liter.

Ondanks het tegenvallende weer over het grootste deel van de hele periode (behalve de laatste twee weken in Vissefjärda) ben ik blij dat ik de rondreis heb gemaakt, veel heb gezien, gedaan en heb gewandeld. Vele dingen zullen blijvende herinneringen zijn.

En nu is het tijd om een definitieve punt te zetten.

Farø camperplaats

25 juli
Vanmorgen tegen acht uur heb ik in een heerlijk ochtendzonnetje buiten ontbeten.
Na het hek te hebben opengemaakt en de sleutel in de hiervoor bestemde brievenbus te hebben gedeponeerd ben ik vertrokken richting Farø in Denemarken.

Voor 104 euro mocht ik de Öresundbron over rijden. Hij blijft maar duurder worden. Op de heenweg heb ik de boot van Kiel naar Göteborg genomen. Het was toen nog voorseizoen tarief maar voor een paar tientjes meer had ik ook nog een hut en een Scandinavisch buffet erbij. Nu komt de boot van Rødby naar Puttgarden er morgen ook nog bij. Bovendien hoef je een stuk minder te rijden als je de boot van Kiel-Göteborg neemt. Afhankelijk van waar je naar toe wilt is Travemünde-Trelleborg ook een goede optie.

Gisteravond heb ik bij de koffie een lekker vruchtengebakje genomen. Vandaag zijn er nog twee om op te snoepen. Nu laat ik het schuimtaartje met een klein mokka laagje verdwijnen en de groene met o.a. marsepein komt vanavond bij de koffie aan de beurt. Met de plotselinge weersomslag erbij is het ondanks de wat treurige terugreis toch weer een klein feestje geworden. Rond halftien vanmorgen kreeg ik Maggie MacNeal weer voortdurend in mijn hoofd met "Storm en regen, westenwind" uit "Terug naar de kust". De weergoden gingen weer aardig tekeer. Gelukkig had ik de wind in de rug. Vlakbij Farø draaide de wind en werd het prachtig zonnig weer.

Alhoewel, een half uurtje later barstte er een geweldige onweersbui los. Maar, ook dat gaat vast wel weer veranderen.

Vissefjärda Einde

24 juli
De tijd vliegt. Vanmiddag heb ik afscheid genomen van Wout, Christa en Wilma van Vissefjärda Café & Konditori.

Als je nog eens in de buurt komt van Vissefjärda kan ik zonder meer aanbevelen om er eens een kijkje te nemen en wat te proeven van alle heerlijkheden. Ik vond altijd dat de Zweden geen gebak konden maken of brood konden bakken. Wat ze hier maken is echter overheerlijk. 

Zoek je in de buurt een camping? Geen probleem. Een kleine fraai gelegen camping zal iedereen graag ontvangen voor 150 SEK per nacht, inclusief stroom en douche. Hij ligt op maar een goeie 500 meter afstand dus een ontbijt met wat heerlijke verse broodjes is geen enkel probleem.

Christa staat wat wazig op de foto maar is gewoon heel bewogen bezig om het iedereen naar de zin te maken en wat lekkers voor te schotelen. Wilma idem dito.

Zoek je nog een aardigheidje voor het thuisfront, wil je een kano of een fiets huren, het kan allemaal. Wout stopt wel even met klussen als er iemand met de kano weggebracht of opgehaald moet worden voor een mooie tocht door de omgeving van een zelf te bepalen afstand. Je moet wel zelf peddelen.

Er is een groot terras en in de tuin zijn verschillende zitjes te vinden waar het goed toeven is met een bakje koffie en een taartje. Binnen kan je natuurlijk ook een warm en gezellig plekje vinden.

Als dit geen reclame is weet ik het niet meer. Eigenlijk is dat helemaal niet nodig omdat wat ze te bieden hebben zichzelf wel verkoopt.

Hoe dan ook heb ik me er weer prima vermaakt en hoop er zeker nog eens terug te komen.

De avondzon deed ook weer zijn best om er een memorabel afscheid van te maken.

In mijn Blog heb ik al een en ander over de glasbedrijven geschreven. Vissefjärda is ook een goed uitgangspunt om hier een bezoek aan te brengen.

Vissefjärda dag 13

23 juli
Tot mijn vertrek overmorgen zal er niet veel meer te vertellen zijn. Nog een dagje prettig klussen en het zit er al weer op. Het waaide vandaag weer zo hard dat de verf van de kwast waaide.

Vanavond waaide het ook nog zo hard.  Toch kwamen er verschillende mensen nog zwemmen. Ik vraag me af of die Scandinaviërs soms antivries drinken. Op de camping zitten er ook een stel, weer of geen weer, gewoon in hun blote bast buiten. Alsof ze aan de Costa del sol zitten, terwijl ik mijn warme wolletje mis.

Mijn Duitse buurman kwam vanavond weer vragen of en hoe laat ik weg ging overmorgen. Mét een grote fles zelf gebrouwen pruimenjenever die ik beslist moest proeven. En nog een, en nog een. 't is afzien hier. Zelf dronk hij vanwege zijn gezondheid bijna niet meer. Zei hij. Een half uur later was de fles leeg.

Tot...

Vissefjärda dag 12

22 juli
Vannacht slaap ik hopelijk beter dan afgelopen nacht. 14 km verder, in Emmaboda, is een muziekfestival dat dag en nacht doorgaat. Dat het over die afstand nog zo goed te horen is...

Het was een mooie rustige avond. Veel mensen zaten nog lang buiten. Verschillende kinderen waren buiten aan het spelen en een paar meisjes zaten met veel plezier te vissen. Verschillende voorntjes heb ik plotseling het luchtruim zien kiezen. Nou ja, kiezen. In ieder geval was het leuk om te zien en riep het veel herinneringen op.

Ik heb ook een tijd buiten gezeten en de zon weer mooi zien onder gaan. Daarna draaide er weer een film in de huisbioscoop.

Het aftellen gaat nu echt hard. Nog twee dagen en dan vertrek ik weer.
Vanavond ben ik begonnen aan een terugblik. Of het de moeite van publiceren waard is weet ik nog niet.

Vissefjärda dag 11

21 juli

Het was een wat rommelige dag vandaag. De meeste dingen gingen niet zoals het zou moeten. Kan gebeuren. 

Op weg naar de camping vanavond heb ik een onsje frambozen geplukt. Een schamele opbrengst. Maar, iets is beter dan niets. (Thuis koop ik wel een zak diepvries frambozen bij de Lidl.)

Of ik niet iets meer te vertellen heb? Och, ik zou er zo een heel slaapverwekkend verhaal van kunnen maken. Daarom laat ik het hier maar bij. 

Welterusten allemaal

Vissefjärda dag 10 Creatief glas, Loppis enz.

20 juli
De dagen vliegen voorbij. Over een week ben ik alweer in Nederland. Zo ver is het (gelukkig) nog niet. Vandaag kan ik voor het laatst nog een paar dingen bekijken en doen. Dan nog vier dagen prettig klussen en het zit er al weer op.

Vanmorgen ben ik in de Transjö hytta geweest om het werk van de glaskunstenaars Jan-Erik Ritzman en Sven-Åke Carlsson te bekijken. Het glasbedrijf hebben ze in 1982 opgericht. Transjö betekent kraanvogelmeer en is afkomstig van de plaats Transjö, waar ze zijn gevestigd.

Het kostbare creatieve glaswerk wordt hier niet in massa geproduceerd. Een outlet met niet geheel smetteloze producten hebben ze niet. Wel een grote glascontainer.

Een gedeelte van een schap met werkstukken van Dan Clausen

In de regel zijn er altijd wel een paar leerling glasmeesters uit binnen en/of buitenland die zich verder mogen bekwamen. Zij mogen hun werk ook tentoonspreiden en verkopen in de kleine tentoonstellingsruimte. Momenteel zijn er de Noor Lars Skulberg en de Deen Dan Clausen. Met de laatste heb ik ook een glashelder gesprek gehad over de glaskunst.

Af en toe sneuvelde er iets door een onoplettende fotograferende bezoeker. Sinds iemand een groot, onvervangbaar en perfect meesterstuk heeft laten sneuvelen mag er niet meer worden gefotografeerd. (Aardige foto's toch?)

Hierna ben ik naar Örsjö gegaan, naar glasmeester Micke Johanssons. Een sympathieke man die zonder enige twijfel kan concurreren met de glaskunstenaars uit Transjö. Helaas ook met de prijs van zijn prachtige werk. Net als in Transjö liggen de gemiddelde prijzen tussen de 500 en 1250 euro. Voor enkele duizenden euro’s hebben ze ook wel wat.

Er waren ook hier weinig bezoekers vandaag.  Daardoor kon ik me uitgebreid laten vertellen over de verschillende technieken waarmee diverse kunstwerken tot stand waren gekomen.

 Het was weer een heel mooie dag waarin ik met veel plezier een en ander heb bekeken en te horen heb gekregen.

Een enkel struikje had al verschillende rijpe bessen. Ook al veel te laat dit jaar.

De dag was echter nog niet ten einde en het was de laatste gelegenheid om wat bos- of andere bessen te vinden. Ik had al op heel veel plaatsen gezocht naar bosbessen en frambozen maar ze hingen er niet of waren nog niet rijp. Veel waren er nu ook nog niet echt rijp maar uiteindelijk vond ik een bos met ontzettend veel veenbessen en bosbessen. De veenbessen waren nog groen maar ik heb nog wel een bakje bosbessen kunnen plukken. Een schep suiker er over en; tjonge, wat was dat lekker. Alleen die vermaledijde trollen hier. Nu had de bosbessentrol me te pakken genomen met een hele kluit bosbessenpulp op mijn achterwerk. Gelukkig was ik met de wasserijcamper op pad.

Hier had ik mooi een paar teken te pakken. Beter gezegd hadden de teken mij te pakken. Dat kunnen ze niet verder vertellen want teken heb ik de oorlog verklaard en na zorgvuldige verwijdering heb ik ze zonder pardon om zeep geholpen.

Het laatste dat vandaag op mijn lijstje stond was Loppis. Vlooienmarkt,  gebruikt, tweedehands, hoe je het maar noemen wilt. Dat Loppis bord heb ik al ontelbare keren langs de wegen zien staan. Het moest er toch een keer van komen om dat wat nader te gaan bekijken. Ik had iets gelezen van Sabines Antik & Loppis. Onderweg dacht ik even dat ik misschien naar de verkeerde dame op weg was. Er stond namelijk bij dat ze alles tussen hemel en aarde te bieden had. Maar antiek en gebruikt?

Dus toch maar op zoek naar Sabine. Wat een uitdragerij. Het had het me leuk geleken om er iets te kopen. Er stonden ook wel enkele leuke dingetjes tussen maar de prijzen waren veel te hoog. Er was niets tussen hemel en aarde dat me kon bewegen die prijs te betalen.

Vaarwel Sabine.

Vissefjärda dag 9

19 juli
De kozijnen verder in de grondverf gezet en wat fietsen nagekeken. Die kunnen weer met een gerust hart in de verhuur.
Verder wat gesnoept van een paar lekkernijen uit de keuken van de Konditori en met de familie een heerlijke echte Oostenrijkse Wiener schnitzel gegeten in de Tiroler Stugan in Eriksmåla. 

Klaus und Ferdl heb ik niet gehoord. Had ik eigenlijk even naar moeten vragen.

En de dag was alweer voorbij.

Morgen, maandag, is het de rustdag en is het Café & Konditori gesloten. De familie gaat dan naar zoon Wim in Karlskrona om te helpen bij het opknappen van zijn flat. Ik wil nog het een en ander bekijken en doen.

Vissefjärda dag 4, 5, 6, 7 en 8

14 juli

In de loop van de ochtend is de hoogwerker gekomen. Die is nodig om het houtwerk in de nok te kunnen bijwerken. In drie dagen moeten we het geplande werk met de hoogwerker af hebben. Krabben, schuren, in de grondverf en twee maal aflakken. Gelukkig is het nu lekker weer om te werken. Voorlopig zou het dat ook blijven. 

Vanavond heb ik niet hoeven koken omdat Christa een overheerlijke spaghetti had klaargemaakt waar ik ook van mocht mee smullen.

15 juli

We hebben lekker gewerkt. Wout heeft gisteravond nog lang doorgewerkt en is vanmorgen alweer vroeg begonnen.
Het werk gaat voorspoedig. Alle beoogde delen zijn voorbereid en in de grondverf gezet.

In al het schuren en krabben krijg je op den duur wat minder lol. Als je jeuk krijgt zou je jezelf bijna niet meer willen krabben.

De achterkant van het grote herenhuis. Op afstand zie je niet dat er nog heel veel aan gedaan moet worden. Er staat ook een magistrale rode beuk. Hij moet wel hoognodig naar de kapper.

16 juli
Dankzij de vele uren die Wout maakt liggen we nog goed op schema. Morgenvroeg de laatste stukken. Maar, er blijft nog heel erg veel over.
Vandaag kwamen we enkele planken tegen die vervangen moeten worden. Dat wordt morgen wel gedaan. De slechte stukken zijn er al uitgehaald.

Vanavond weer niet hoeven koken. Op zich doe ik daar nooit moeilijk over maar het is toch wel erg prettig als je gezellig mag aanschuiven.

Een klein stukje van de mooie tuin met allerlei verspreide zitjes.

17 juli
De dure hoogwerker is weer weg. 350 euro voor drie dagen. Wat we ermee wilden doen is klaar. De slechte stukken boven het raam zijn ook gerepareerd. Het hiervoor benodigde hout is in Emmaboda opgehaald. Kon ik gelijk even boodschappen doen. (Inclusief een doos Kalas Puffar voor Leon en Anna. Dan hebben jullie tenminste wat te eten als we met de camper weggaan en wat gaan knutselen.) 

De komende dagen maar weer gewoon verder met krabben, schuren enz.

Het eindresultaat zal op zijn minst zo mooi worden.

Christa en Wilma zijn er natuurlijk ook nog. (Meer foto's volgen.)

De drijvende krachten achter het Café & Conditori, alles wat lekker is en nog veel meer. 

 Ook niet te vergeten alleskunner bakker Wout.

18 juli

Vandaag had ik het gevoel dat ik niet veel heb gedaan. Vier kozijnen heb ik na de nodige voorbereidende werkzaamheden in de grondverf gezet. Eerst moest de werkplaats worden schoongemaakt. Het schaven en zagen gisteren had voor de nodige rommel gezorgd. 

In de loop van de middag heb ik de camper weer eens uitgemest. Het was hard nodig. Gisteravond ben ik een tijd bezig geweest om een verstopte afvoerleiding te ontstoppen. Gelukkig werkt het weer prima. De duo-waterpas op de vloer heb ik ook gelijk maar vervangen. De oude was stuk en als je de camper ergens wilt neerzetten kun je de waterpas moeilijk missen.

De mobiele internetverbinding op de camping is slecht. Mede daarom heb ik maar een aantal dagen gecombineerd. Er viel ook niet zo veel te vertellen.

Kortom, meer werk dan verhalen.

De zonsondergangen zijn de laatste dagen hier ook prachtig. 

Komende week wil ik tijd proberen te vinden om een samenvatting van de rondreis te maken. En anders komt het wel na de rondreis. 

Vissefjärda dag 3

13 juli

Vandaag, maandag, is het een rustdag. Het café en conditori is dan gesloten. Er werd regen en onweer verwacht vandaag. Tot de middag was het echter heerlijk weer.Vanmorgen heb ik eerst de camper verplaatst. Nu sta ik ook meer in de zon. Mijn satellietontvanger kan op dit plekje ook niets ontvangen. Geen ronde van Frankrijk dus. Echt erg is dat nou ook weer niet.

Vanwege de weersverwachting wilde ik aanvankelijk naar de Transjö Hytta bij Kosta. Omdat het zo heerlijk was buiten heb ik er voor gekozen om lekker in het zonnetje aan de waterkant wat te gaan lezen. De laatste kleine twee weken wil ik zoveel mogelijk genieten van het zo node gemiste mooie weer. De Transjö Hytta loopt niet weg en komt nog wel aan bod. Wachten op de moesson van Threes Anna ben ik nu aan het lezen. 
Gisteravond heb ik in de huisbioscoop de film 'Jack Ryan, Shadow Recruit' gekeken. Was wel een goede film. Films en boeken heb ik meer dan genoeg bij me en daar heb ik goed gebruik van gemaakt. 

In de middag barstte het slechte weer ineens los. Je kon het mooi zien aankomen over het meer. Ik dacht daar een mooi filmpje van te hebben gemaakt met mijn fototoestel maar had blijkbaar de filmknop niet goed ingedrukt. Dan moet het nog maar een keer slecht weer worden.

Vissefjärda dag 2

12 juli
Vandaag ben ik gelijk maar begonnen met klussen en heb van enkele ramen de verf afgebrand en schoongekrabt. Er zullen nog de nodige ramen enz. volgen. Het is een mooi groot houten herenhuis uit 1910. Omdat er vele jaren niets aan onderhoud was gedaan is het wel aan een grote beurt toe. Die moeite is het zeker waard. Komende week zal ik nog wel een aantal foto's maken en op het Blog zetten.

Wout heeft al het een en ander gedaan maar als je zo'n groot huis een grondige beurt wilt geven ben je wel even bezig. Daar is een meerjarenplan voor nodig. Sowieso moesten de nodige dingen worden verbouwd voor het café en de bakkerij. Ook voor het woongedeelte is het nodige werk al verzet. Onder andere voor een nieuwe keuken.

Vandaag heb ik aangekondigd bij Wout, Christa en Wilma dat ik voor mijn vertrek nog een videointerview wil houden. Zeg maar een soort "ik vertrek". Maar dan een versie die in een nieuw jasje is gestoken. De grote lijnen zijn heb ik al uitgezet. Over de details moet nog worden nagedacht.

De camping ziet er wel goed uit. Wel wil ik nog een keer van plaats wisselen maar dat heeft geen haast.
Er staan zoveel bomen dat er geen tv ontvangst mogelijk is. Tijdens de rondreis heb ik maar een keer naar het journaal gekeken. Verder is de tv niet aan geweest. Nu zou ik af en toe graag een stukje van de ronde van Frankrijk willen zien maar dat zit er helaas niet in.

Vanavond hebben we heerlijk zitten barbecueën en op deze heerlijk rustige avond nog een tijd buiten kunnen zitten. Van dit soort dagen en temperaturen had ik er graag wat meer gehad. Morgen wordt het een regendag maar daarna ziet het er weer prima uit.

Glasdistrict en Vissefjärda

11 juli

Vanuit het Noorden begint ruwweg bij Norrhult het glasdistrict. Daar heb ik vandaag mijn eerste glasfabriek bezocht. De Rosdala Glasbruk. Zij maken hoofdzakelijk lampenglas. Er is ook een klein museum bij. Het was leuk om er even te kijken maar het glaswerk op zich is niet echt bijzonder.

Werk uit de Mats Jonasson Målerås Glasbruk

Graag was ik weer gaan kijken in de Åfors Glasbruk in Eriksmåla. De kredietcrisis heeft daar helaas ook toegeslagen. Sinds 2012 is de fabriek failliet.

De volgende dan maar. Ook gelijk een van de mooiste wat glaswerk en ontwerpen betreft. De Mats Jonasson Målerås Glasbruk.
De misschien wel mooiste producten, met een beperkte oplage, worden echter in de Transjö Hytta bij Kosta gemaakt. Daar ben ik nu niet geweest maar dat gaat zeker nog gebeuren voor ik weer huiswaarts ga. (Niet de Kosta Glasbruk.)

De kleine glazen op de doorzichtige voet kosten 325 SEK. Met foutjes. De geselecteerde en op de bodem gesigneerde versie 500 SEK. Ik word glasblazer.

Toch heb ik in Målerås met genoegen de showroom bekeken. Ook heb ik gekeken naar een van de demonstraties die dagelijks worden gegeven. Leuk om te zien.

Daarna ben ik nog even wezen kijken bij een paar mogelijke overnachtingsplaatsen. Zeker de laatste, bij een natuurzwembad even buiten Målerås, zag er goed uit. Hier heb ik ook mijn laatste rondje gelopen. 

Toch heb ik er voor gekozen om de nog resterende 65 km maar door te rijden naar Wout & Christa in Vissefjärda. Nieuwsgierig naar wat ze daar alweer hebben opgebouwd. Ook naar wat er allemaal nog gedaan moet worden en waar ik met plezier een handje voor uit de mouwen zal steken de komende 14 dagen. 

Het was heel plezierig om ze weer te zien en alvast een stukje van het wel en wee te zien en te horen.

Er was aardig wat brood over en ik heb me er met genoegen aan tegoed gedaan. Uitstekende bakker. Ik hoop het niet voor jullie maar als er weer zoveel overblijft...

Wordt vervolgd.

Eksjö

10 juli

Meer zonsondergang heb ik gisteravond helaas niet gezien

Vanmorgen heb ik eerst de beloofde zuurstokken voor mijn schoonzusje opgehaald. Blijkbaar te vroeg want vrijwel alles was nog dicht. Maar, uiteindelijk heb ik een Polkagriskokeri gevonden die open was.

Ook bij IKEA was ik te vroeg. Er stonden al auto's en ik zag mensen naar binnen gaan. In IKEA was alles met linten afgezet en alleen de weg naar het bomvolle restaurant was vrij. 

IKEA bleek pas om 10 uur open te gaan maar je kon al wel vroeg ontbijten. Bij ons in Nederland ook? Als dat zo is; nooit geweten. 

Ik kwam een prachtige slaapkamer tegen maar heb alleen een plak marsepein gekocht voor 15 SEK. Het meisje achter de kassa vroeg of ik niet meer had. Toen ik haar vertelde dat ik helemaal uit Nederland was gekomen voor alleen een plak marsepein van IKEA keek ze me eerst verbaasd aan en na een knipoog begon ze te schateren van het lachen. Haar dag kon niet meer stuk zei ze.

Eksjö is voor mij ook een plaats die op de een of andere manier iets heeft. Bovendien lag het op mijn route, dus waarom niet. Kon ik ook even de (voor mij) nieuwe camperplaats bekijken. Voor een overnachting gaat het wel en er is een leuke visplas maar verder! Veel te veel herrie van de drukke weg waar hij te dicht bij ligt.

Er moesten ook weer boodschappen worden gedaan, getankt en vanwege die takkentrol op het sprookjes pad wilde ik ook naar een nieuwe broek kijken. Twee heb ik er gekocht. Niet wat ik eigenlijk wilde, weer een Tenson, maar de gekochte broeken zagen er redelijk uit. Ze waren ook nog in de Rea, de uitverkoop.
Gelukkig had ik gisteren geen aardbeien gekocht voor 59,99 SEK. Op het marktplein kocht ik mooie aardbeien voor 15 SEK. Er staan altijd meerdere kramen met aardbeien kon ik me herinneren. En een kraam met loppis.

In 1856 werd het zuidelijk gedeelte van Eksjö door een Brand vernield. Het Noordelijk gedeelte heeft met zijn oude gebouwen nog steeds het mooie 17e eeuws karakter. Eerder, in 1570, werd het hele stadje al eens vernield door de Denen.

Albert Engström, een tekenaar en schrijver van vertellingen komt ook uit deze omgeving. Voor wie er belangstelling voor heeft; er is ook een museum aan hem gewijd. Hij is opgegroeid in Hult, een stukje ten oosten van Eksjö, waar hij ook is begraven.

Terugkijkend is de rondreis voorbijgevlogen. Hij zit er alweer bijna op. Na deze, nog een overnachting en dan ben ik in Vissefjärda, bij Wout, Christa en Wilma natuurlijk. Waarschijnlijk tot de 25e. Dan wil ik in Denemarken zijn en de 26e in Veendam, bij Karel & Marian. 

Komende weken wil ik nog wel (weer) een paar glasfabrieken bekijken. Ook wil ik nog enkele terugblikken maken. En ik mag vast nog wel een beetje helpen klussen in Vissefjärda.

Gränna Röttle Hamn

9 juli
Gränna, aan het Vätternmeer, is ook een oude bekende en ondanks die onderhand vermaledijde regen leuk om weer terug te zien. Het is een aardig en vrolijk gekleurd toeristenstadje met tientallen zuurstokfabriekjes. In een aantal  daarvan kun je de productie van zuurstokken bekijken. De originele rood-wit gestreepte Polkagriser hebben een pepermuntsmaak. Ze zijn uitgevonden door Amalia Eriksson. In 1859 kreeg ze officieel toestemming om een Polkagriskokeri (zuurstokfabriek) te beginnen.

Vier km ten noorden van Gränna is een mooi uitzichtpunt over Gränna en Visingsö, een eiland in het Vätternmeer. Je moet dan wel een korte beklimming van een half uurtje maken of met de auto naar de ruïne van kasteel Brahehus rijden. Een ander uitzichtpunt, ook in een half uurtje per voet of per auto te bereiken, ligt op de Grännaberg.

Tja Bas, weer een natte blauwe smurf.

Met dit natte en sombere weer nodigt het niet uit om te gaan zwemmen in het Vättern. Wat mij betreft sowieso niet. Het water is namelijk zelfs nog ijskoud als de mussen door de hitte van het dak vallen. Je moet wel heel erg moedig zijn wil je hier gaan rond spartelen. Ik heb er vol bewondering naar gekeken maar mij niet gezien.
Het Vättern is ontstaan door een enorme verzakking in het gebergte. Het meer is 30 km breed, 128 km lang en heeft een oppervlakte van 1950 km2.  Het is met 119 meter het diepste meer van Zweden.
Dat het meer zo koud en helder is komt doordat het gevoed wordt door ondergrondse stromen.

Mijn overnachtingsplaats voor vandaag is een paar kilometer ten zuiden van Gränna in Röttle Hamn te vinden. Een echt leuk plekje met een paar natuurwandelingen.

In de stromende regen heb ik de korte Röttlestig gedaan. Een leuke wandeling langs enkele historische dingen. De restanten van een waterenergiecentrale, papiermolen, werkplaats en dergelijke. Rond 1200 werd er een klooster gesticht waardoor verschillende ontwikkelingen plaatsvonden. Röttle Hamn zelf is eigenlijk een gat van niks. Drijfnat terug heb ik maar weer eens een bak snert genomen. De laatste. Met een flink stuk van de Falukorv.

Ik had me zo verheugd op de vaak zo mooie zonsondergang hier. Met dit weer vrees ik het ergste. Maar je kan niet weten. Als de weergoden alsnog gaan meewerken zal ik vast en zeker een update geven voor vandaag.