Gränna Röttle Hamn

9 juli
Gränna, aan het Vätternmeer, is ook een oude bekende en ondanks die onderhand vermaledijde regen leuk om weer terug te zien. Het is een aardig en vrolijk gekleurd toeristenstadje met tientallen zuurstokfabriekjes. In een aantal  daarvan kun je de productie van zuurstokken bekijken. De originele rood-wit gestreepte Polkagriser hebben een pepermuntsmaak. Ze zijn uitgevonden door Amalia Eriksson. In 1859 kreeg ze officieel toestemming om een Polkagriskokeri (zuurstokfabriek) te beginnen.

Vier km ten noorden van Gränna is een mooi uitzichtpunt over Gränna en Visingsö, een eiland in het Vätternmeer. Je moet dan wel een korte beklimming van een half uurtje maken of met de auto naar de ruïne van kasteel Brahehus rijden. Een ander uitzichtpunt, ook in een half uurtje per voet of per auto te bereiken, ligt op de Grännaberg.

Tja Bas, weer een natte blauwe smurf.

Met dit natte en sombere weer nodigt het niet uit om te gaan zwemmen in het Vättern. Wat mij betreft sowieso niet. Het water is namelijk zelfs nog ijskoud als de mussen door de hitte van het dak vallen. Je moet wel heel erg moedig zijn wil je hier gaan rond spartelen. Ik heb er vol bewondering naar gekeken maar mij niet gezien.
Het Vättern is ontstaan door een enorme verzakking in het gebergte. Het meer is 30 km breed, 128 km lang en heeft een oppervlakte van 1950 km2.  Het is met 119 meter het diepste meer van Zweden.
Dat het meer zo koud en helder is komt doordat het gevoed wordt door ondergrondse stromen.

Mijn overnachtingsplaats voor vandaag is een paar kilometer ten zuiden van Gränna in Röttle Hamn te vinden. Een echt leuk plekje met een paar natuurwandelingen.

In de stromende regen heb ik de korte Röttlestig gedaan. Een leuke wandeling langs enkele historische dingen. De restanten van een waterenergiecentrale, papiermolen, werkplaats en dergelijke. Rond 1200 werd er een klooster gesticht waardoor verschillende ontwikkelingen plaatsvonden. Röttle Hamn zelf is eigenlijk een gat van niks. Drijfnat terug heb ik maar weer eens een bak snert genomen. De laatste. Met een flink stuk van de Falukorv.

Ik had me zo verheugd op de vaak zo mooie zonsondergang hier. Met dit weer vrees ik het ergste. Maar je kan niet weten. Als de weergoden alsnog gaan meewerken zal ik vast en zeker een update geven voor vandaag.