Wildernisroute 3 Watervallen & Fatmomakke

30 juni
Vandaag heb ik geen geest gezien die in de vorm van een naakte man de prachtigste muziek kan maken op zijn op een viool lijkend instrument. Hij kan volgens de Zweedse legende alleen te vinden zijn bij de mooiste plekjes aan een rivier of de waterkant.
Ik zal eens kijken of ik hem nog ergens kan ontdekken. Mogelijkheden te over.

De Litsjöforsarna. In werkelijkheid waren ze veel mooier. Ga er zelf maar eens kijken.

Vandaag stonden de Litsjöforsarna en de Trapstegsforsarna op mijn verlanglijstje. De Trapstegsforsarna zijn de bekendste, met kiosk/restaurant, maar wat mij betreft waren de Litsjöforsen, zonder poespas, zondermeer de mooiste. Eigenlijk had ik daar moeten blijven overnachten.

De Trapstegsforsarna. Ook heel mooi.

Onderweg heb ik nog even wat gevist op een mooi plekje aan het Malgomaj. Je zou er zo weer een nachtje willen blijven. Er zijn zoveel mooie plekjes dat je pas in het najaar weer terug zou gaan vanwege het erbarmelijke klimaat. De wildmarksvägen, met al zijn onverharde zijwegen, mag voor Scandinavische begrippen dan wel een redelijk geürbaniseerd gebied zijn maar buiten de korte zomer is het klimaat onerbarmelijk en zou ik er niet graag wonen. Vooral in het westelijk gedeelte, dat ook nog bij Lapland hoort, in het Stekenjokk gebied. De echte wintersporter zal zijn neus er niet voor ophalen. Die kan er in de regel het seizoen op midzomerdag pas afsluiten.

Onderweg heb ik aardig wat flinke sneeuwscooters zien staan. Die zullen ze in een jaar meer nodig hebben dan een auto.
Hutten en vakantiehuizen zijn er ook ten overvloede. Al of niet voor de wintersport.
Hoe dan ook, het was in alle opzichten weer een mooie dag.

Met de neus bijna in de rivier op de camperplaats

Na de watervallen ben ik doorgereden naar Fatmomakke, een historisch Samisch kerkdorp dat ook op de Werelderfgoedlijst staat. Daar overnacht ik nu ook. Even heb ik nog overwogen om voor een overnachting terug te gaan naar de Litsjöforsarna. 

Vanmiddag heb ik een paar uur rondgewandeld. Onder andere in het kerkdorp. Honderden jaren hebben de Samen, net als in Gammelstad, gebruik gemaakt van de in dit geval vele typische ronde houten hutten om te kunnen overnachten voor een kerkdienst of om te feesten. Bijvoorbeeld met midzomernacht of een bruiloft. 

Er werd gewoon, zoals gebruikelijk, op een bed van takken geslapen

De eerste kerk is in 1780 gebouwd. Voor zover bekend was Fatmomakke in de 15e eeuw al een verzamelplaats voor de Samen. Ze zijn behoorlijk 'open minded' geweest. In het kerkdorp kwam ik zelfs een klein kerkje tegen van Lapp-Lisa, een in Samische kledij rondtrekkende Amerikaanse evangeliste van het leger des heils. Op meer plaatsen ben ik daar al iets van tegengekomen.

In de kitchwinkel bij de camperplaats heb ik, voor zover ik me kan herinneren, voor het eerst een dikke vette rendierhamburger gekocht. Ze hebben er in ieder geval wel redelijk wat zelfgemaakte kitch en souvenirs. De oude baas achter de kassa vertelde ik dat hij volgens mij de creatieve producent van al die kunst was. Van oor tot oor glunderend zei hij dat dat klopte. In de lange winteravonden werd dat gemaakt. Al of niet machinaal.

Het was weer een mooie en vermoeiende dag met al dat moois.

Morgen gaan we de grillige Stekenjokk maar eens bekijken.

Wildernisroute 2 Sagostig Skansholm

29 juni

Gisteravond tegen twaalven

Het blauw was vanmorgen grauw en er viel weer het nodige uit de lucht. Gelukkig klaarde het later op en werd het gewoon lekker weer. Mooi om weer iets te ondernemen.

Aangezien mannen kinderen blijven leek het me leuk om de Sagostig, een sprookjespad bij Skansholm, eens te bekijken. 

Leuk gedaan maar wel heel erg kort. Ik heb er niet meer dan een handvol kunnen ontdekken. Omdat het bos vol lag met omgewaaide bomen dacht ik nog wat verder op onderzoek te moeten gaan. Helaas kwam ik geen sprookjes meer tegen. Wel kwam ik een takkentrol tegen. Die heeft stiekem een tak in het zitvlak van mijn lievelingsbroek gestoken. Nu zit er een flinke scheur in. Gelukkig maakt de plek waar ik nu sta weer veel goed.

Achter mijn kapotte broek zijn de Veenpluis L. en het Wollegras R. ook goed te zien.

Vanmiddag wilde ik mijn bijl uit een kast aan de buitenkant halen om hout te hakken voor een kampvuur. Daarbij merkte ik dat er liters water in de kast stonden en het gereedschap ook nat was. Ik heb ook door zoveel plassen moeten rijden dat er blijkbaar veel naar binnen is gespat. De kast aan de andere kant lag vol met stof. Daar moet ik dus nog wat aan veranderen. 

Op de wildernisroute rij ik vrijwel allemaal korte stukken. Morgen ga ik waarschijnlijk de Trapstegsforsarna bekijken.
Het einde van de wildernisroute is nog niet in zicht maar tot slot wil ik in de buurt van Gäddede de Hällingsåfallet bekijken. Dit is vast wat voorspel voor wat ook een hoogtepunt zou moeten zijn. Ik ben benieuwd. 

PS

Ik zie nog steeds geen beren op mijn weg.

Wildernisroute 1 Malgovik

28 juni
Gisteravond werd het strak blauw en dat is het nu nog. Een heerlijke dag. Ik heb zelfs de airco een tijd aangehad.
Vandaag heb ik 235 km gereden en sta nu op een mooi plekje aan de punt van het Malgomaj meer, bij Malgovik. Met poepdoos. Hier in het hoge noorden zijn ze nog heel gebruikelijk. Meer zal ik er niet vermelden.

Op weg hier naar toe heb ik ontzettend veel wilde rendieren gezien. Ook kuddes met veel jongen. Ze zagen er door de rui allemaal heel verfomfaaid uit.
Graag had ik ook foto's gemaakt van wat oude mannetjes met hun grote geweien. Die zag je alleen maar solo of hooguit met een paar tegelijk en waren helaas veel schuwer. Als je stopte schoten ze weg.

De wildmarksvägen of wildernisroute op zich doet zijn naam niet echt eer aan. Wil je de echte wildernis zien, dan zal je het achterland moeten intrekken. Op welke manier dan ook.
Er wordt beweerd dat het gebied de hoogste dichtheid aan beren heeft in Europa. Verder zouden er wolven, lynxen, bevers en otters leven en het zou er wemelen van de elanden. Of ze buiten de souvenirwinkel ook in levende lijve te aanschouwen zijn? Graag laat ik me ervan overtuigen.
In ieder geval wil ik een paar rustige dagen beleven en onder andere naar Fatmomakke, een historisch Samisch kerkdorp en de Stekenjok hoogvlakte.

Vandaag heb genoten van een heerlijke dag die ik kalm sturend en bij aankomst lekker in het zonnetje lezend ben doorgekomen. Afgelopen nacht heb ik maar weinig geslapen waardoor ik iedere keer weer wegdommelde. Komende dagen zou het weer gaan veranderen maar dit heb ik maar mooi meegenomen.

Bijna zou ik vergeten te vermelden dat ik een mooi stuk varmrökt pepparlax heb gekocht. De prijs ben ik al vergeten. Kon me ook niet schelen. Het smaakte heerlijk.

Arvidsjaur

27 juni

Al ruim vier weken onderweg nu.

Vanmorgen ben ik voor het eerst sinds vele dagen met een nog wat waterig zonnetje wakker geworden.
Tot nu toe heb ik veel woeste rivieren gezien die ver buiten hun oevers waren getreden. Overal, ook in meren die ik al kende stond het water ongekend hoog. Voor het opwekken van energie een goede zaak. Voor mijn energie met de zonnepanelen iets minder. Toch werkt het allemaal prima. Vooral dankzij de vele uren licht en niet te vergeten de vele kilometers. De nieuwe accu's verstouwen de laadstroom van de dynamo een stuk beter. Ook de kou. De oude accu's hadden daar een grote hekel aan.

In de kerkwinkel heb ik een aardig bedrag gesponsord omdat ik niet goed had opgelet. Had de verkeerde kant van het kaartje bekeken. Ik heb maar even omhoog gekeken en een knipoog gegeven. Ook heb ik weer een redelijk betaalbaar T-shirt gekocht. Deze kon ik niet weerstaan.

Op de foto zie je waarom ik dit T-shirt niet kon laten liggen. Een op haar rug liggende bloedmooie volslanke dame. Net zo een waar ik al innig contact mee heb gehad.

Deze kunstwerken vond ik ook mooi. Tot ik de prijs eerst goed bekeek. 420 euro

Aan de natuur kan je al goed zien dat ik weer een stuk zuidelijker ben. De boeren in het noorden moesten of waren nog aan het ploegen. Hier zijn de akkers al groen. Op een aantal plaatsen zie je langs de wegen ook al een bonte schakering van voorjaarsbloemen opkomen. In het noorden stond er nog geen sneeuwklokje.

Hier en daar zag ik ook al wollegras opkomen. Niet te verwarren met veenpluis. Wollegras heeft één wolletje. Veenpluis heeft meerdere pluisjes op een steel.

Na twee weken van een zak chips te hebben gegeten nu maar eens de bekende Kalas Puffar met honing gekocht. Om te proppen. Bas en Marjolein kennen dit ongetwijfeld nog.

Morgen moeten de water- en dieseltank goed worden gevuld omdat ik de wildernisroute wil gaan nemen. Daar wil ik ongeveer een week over doen. Hierover vanzelfsprekend later meer. Over ongeveer 200 km, bij Vilhelmina, moet het gaan beginnen.

Een hartelijke groet vanuit een zonnig Zweden

Struve en Gammelstad

26 juni

Soms voel ik me Piet Paulusma maar voor een aantal dingen is het weer vrij bepalend. Vanaf gisteravond tot nu heeft het voortdurend geregend. Het was de bedoeling om tot Svanstein te rijden. Dat ligt nog net boven de Poolcirkel. Het was een leuk plekje aan de Torneälven, bij een picknickplaats en natuurzwembad. Met ook weer een poepdoos. Het was door het regenachtige weer echter zo troosteloos dat ik besloot om toch maar verder te gaan. Vanmiddag ben ik daarom al, met enige weemoed, de magische Poolcirkel weer overgegaan.

Het weer is gelukkig niet allesbepalend. Voor dat ik de Poolcirkel over ging heb ik vlakbij Pajala de afslag richting Struves Geodetische boog genomen. Daar heb ik de camper geparkeerd en heb me vrolijk in mijn regenjas en een wat vochtbestendiger broek gehesen. Helaas was ik vergeten om me met Deet te benevelen. Ik had niet verwacht dat er ondanks de wind en regen zoveel muggen zouden zijn. 

Een punt van de 2820 km lange Geodetische boog van Struve ligt op een heuvel op 1 km van de parkeerplaats. De Jupuka-Nivalehto trail komt daar vrijwel langs en is 11 km. Na de Dronningruta een peulenschil.

Tussen 1816 en 1855 zijn onder supervisie van Friedrich Struve in 10 landen, tussen Hammerfest en de Zwarte Zee, 265 punten voor driehoeksmetingen opgenomen voor het vaststellen van de Geodetische boog. Hiermee wilde hij de maat en de vorm van de Aarde bepalen. 34 van de punten zijn nog over en staan op de Werelderfgoedlijst. 4 hiervan liggen in de Tornevallei in Zweden. Eerlijk gezegd is er weinig aan te zien maar het is een indrukwekkende bezigheid van Struve geweest.  Ook een mooi staaltje van internationale samenwerking. De wandeling en het uitzicht waren ondanks de regen mooi. Een ander voordeel van het natte weer was dat je geen drinken hoefde mee te sjouwen maar gewoon de mond kon opendoen.

Na 350 km sta ik nu voor een overnachting op de parkeerplaats van Gammelstad. Een in de buurt van Lulea gelegen historisch kerkdorp. Het dorp met zijn ruim 400 rode huisjes staat ook op de Werelderfgoedlijst. Centraal staat een kerk. De huisjes zijn ooit gebouwd om kerkgangers de gelegenheid te geven om te overnachten na een lange en vaak barre tocht voor de verplichte kerkgang en/of kerkelijke festiviteiten.

Om 5 uur gaat alles al dicht van deze toeristische attractie. Ik heb vast wat rondgewandeld en morgen hoop ik nog wat meer te zien van dit openluchtmuseum.

Het is maar goed dat Karel en ik voor vertrek de belangrijkste delen van de garagebodem van de camper nog van een nieuwe beschermende laag hebben voorzien. De bestaande conservering was verdwenen en met al dat vocht… Ik ben er nu helemaal blij mee.

Het laatste gedeelte van rijksweg 99 tot aan Aavasaksa was mooi. De honderden km daarvoor hoofdzakelijk rustig. Enkele auto's per uur was veel. Het is ook de rustigste rijksweg van Zweden.

Op de 98 werd het een ramp. Een 18 km onverharde baan met niets dan grote kuilen en keien. Vanwege wegwerkzaamheden was het hele stuk opgebroken. Een terreinwagen zou er bij ons nog niet aan begonnen zijn. Wat een verschrikkelijke, uren durende, rammelsessie. Het verbaasd me dat de wielen er nog onder hangen.

Ik zie nu dat ik totaal geen verbinding kan krijgen met mijn mobiel. Als ik geen andere provider kan vinden wordt mijn Blog morgen pas gepubliceerd. Morgen hoop ik na 155 km in Arvidsjaur aan te komen en wil dan weer eens op een camping gaan staan. Met WiFi.

En tot slot; de weersverwachting is goed voor morgen. 

Afscheid van Noorwegen

Voelen jullie ook al nattigheid? Het is bijna een vertrouwd begin van de dag.

Toch nog even iets over de Oorlogsmonumenten. Volgens verschillende Noren die ik heb gesproken leeft het oorlogsverleden nog steeds en wordt het door diverse verenigingen in stand gehouden. Zo ook in de omgeving waar ik overnacht heb. Hier ging het vooral over de Lyngenlinie. Verder zal ik dat verhaal maar laten voor wat het is.

En nu Finland in. Het land van de 1000 meren. (Het zijn er ongeveer 180.000)  Daar was ik nog nooit geweest en dat wilde ik ook kunnen afstrepen. Na de Hongaarse, wilde ik de Finse toendra ook wel eens zien.

Het eerste deel in Noorwegen en Finland zou fantastisch mooi zijn. Dat geloof ik onmiddellijk maar heb er helaas niets van kunnen zien. Een groot deel van de weg heb ik in de regenwolken gereden. Doodvermoeiend en heel jammer. In Finland zag ik vooral op TomTom dat er lange rechte wegen waren. Toen maar afgeslagen richting Zweden. Mezelf voornemend om net zover te rijden tot het droog en zonnig werd. Na bijna 300 km, in de buurt van Kitkiöjärvi lukte dat. Hoe het morgen is zien we dan wel weer. Nu regent het hier ook maar ik heb wel van een paar uur mooi weer kunnen genieten. Ondanks hordes muggendames die mij wel zagen zitten. 

Als ik zo doorga ben ik nog veel sneller dan verwacht al beneden de Poolcirkel. Het zij zo. 

Vanavond, na pannenkoeken te hebben gebakken, heb ik de spieren een beetje los gegooid met een hengeltje. Met een baars van net aan de maat als resultaat. Hij of zij zwemt weer. De pakjes pannenkoekenmix worden volgens mij steeds kleiner. Ik wilde er een paar bewaren maar voor ik het in de gaten had waren ze al op.

Natuurlijk heb ik nog wel even getankt in Finland en wat Fins gekocht. Een tafelkleedje en een T-shirt. Ja dat vond ik leuk. Ik heb wel een leuk kleedje dat we ooit in Svenljunga in Zweden hebben gekocht maar die mocht onderhand wel een maatje hebben. 

Voor het eerst sinds Åbbårodden kwam ik weer een ouderwetse poepdoos tegen. Maar goed dat er geen geurfoto's en films zijn.

Een stuk voor ik stopte stond er een bord met; Gemeente Pajala. Centrum 133 km.  

Vlakbij waar ik nu overnacht heb ik weer verschillende rendieren gezien. Overal lagen plakkaten rendierkeutels. Ik kreeg de neiging...

Storfjord

24 juni
Helaas weer een erg natte dag. Daardoor zijn de foto's helaas ook niet zo goed. Op diverse stukken was het zicht hooguit een meter of 15 omdat je in de wolken reed. Er zat ook een voordeel aan. Je hoeft dan geen insecten van de camper te schrapen.
Af en toe was er een droog stukje bij. Dan kon je zien hoe mooi de route eigenlijk was tussen de hoge met sneeuw bedekte bergen.

In het Noorden zie je veel oorlogsmonumenten (Krigsminne). Vooral in Narvik en verre omgeving. Begin april1940 is er in de zogenaamde slag om Narvik al heel veel gevochten. De reden hiervoor was de winning, opslag en uitvoerhaven van ijzererts die in het Noorden werd gewonnen en vanuit Narvik werd verscheept. Voor de oorlogsindustrie was het erts een belangrijke grondstof. Na een heftige strijd van enkele maanden tussen de geallieerden en Duitsland lag de hele stad in puin. Je staat er niet zo gauw bij stil dat hier ook zo heftig is gevochten in de tweede wereldoorlog. Tot je met je neus voor weer een monument staat.

Vandaag sta ik bij Storfjord op een parkeerplaats voor o.a. campers, aan het einde van het Storfjorden, met weer een mooi uitzicht op de besneeuwde bergtoppen. Gelukkig is het nu droog. Dat is toch prettiger om er even uit te lopen. Voor de komende dagen is de weersverwachting helaas weer niet goed te noemen.

Vanmiddag weer even boodschappen gedaan. Om maar wat te noemen; het bakje aardbeien was heel wat duurder dan de Flint stek van ruim een pond. Het brood bleek 4,75 euro te kosten. Omdat ik anders niets meer koop let ik er niet echt meer op en laat het me lekker smaken.

Bij Bardufoss kon ik LPG tanken op een industrieterrein. Gelukkig had ik een complete set vulnippels bij me. Vrijwel overal kan met de bajonetnippel worden getankt. Hier had ik de schotelnippel nodig. In Spanje wordt een afwijkend model gebruikt die, hoe kan het ook anders, waarschijnlijk de EU standaard gaat worden.

Nog ongeveer 25 km en dan heb ik mijn hoogstepunt bereikt. Dan gaat het via een stukje Finland en Zweden weer zuidwaards.

Gullesfjordbotn

23 juni

Na een regenachtige nacht en ochtend ben ik vandaag op de camping in Gullesfjordbotn aanbeland. Daar werd het weer heerlijk zonnig.

Hierna gaat het in twee etappes nog ongeveer 365 km verder richting Noorden. Dan gaat het weer omlaag via een stukje Finland. Kan ik weer even met mijn euro’s betalen. Je hebt hier en daar NOK en SEK nodig maar in de meeste winkels kan je gewoon pinnen. Zonder extra kosten. Dat is heel wat anders dan de hoge kosten die het GWK en de banken voor het omwisselen rekenen.

Op de camping voor 9,60 euro een wasje gedaan, wat administratie, wat gelezen, wat gemaild, wat gevist en de sanitaire voorzieningen bijgewerkt. 

Mijn visje was net aan de maat. Die van mijn buurman bijna een meter. Hij had nog nooit zo'n grote gevangen. Dat geeft een goed gevoel.

Verder had ik mezelf een douche beloofd op de camping. Iedere keer is het een complete verrassing hoe de douches hier werken. Ik heb gepoogd het van te voren in te schatten. Is nog niet gelukt. De beste douche had ik op een onooglijk campinkje in een gebouw met gaten en kieren en een zeer gammel uitziende muntautomaat bij Dombås. Voor 10 NOK werden me vijf minuten beloofd. Na tien minuten zeer heet te hebben gedoucht met een geweldige stortbadstraal gaf hij het nog niet op. Zo rood al een garnaal, ik wel. Het andere uiterste was vandaag. Voor 10 NOK werden drie minuten beloofd. De kleren konden op een poppenkasthaakje pal naast de douchekop worden gehangen. Dat bleek geen probleem omdat het straaltje zo armetierig was dat je er amper nat van werd. Het was echter ijs en ijskoud en ik wilde mijn haren wassen. Nog 10 NOK. Nog ijskoud. Na weer 10 NOK bespeurde ik zowaar enig temperatuurverschil en heb ik supersnel mijn haren gewassen. En dat in een goed uitziend gebouw dat uitstekend geoutilleerd leek. Tja, ik geef het op.

Aan het einde van het Fjord merk je toch nog een cm of vijftig getijdenverschil

Mijn LPG-fles is over de helft leeg. Als het goed is kom ik op de route in Bardufoss nog een LPG-station tegen. In Finland kan je geen LPG tanken. In het Noorden van Zweden ook niet. In Pitea is daar het eerste tankstation.

Een handige website om de poi’s  met LPG-tankstations voor je navigatiesysteem te downloaden is www.mylpg.eu

Poi’s voor gewone gas-omruilpunten en vulstations moet je elders zoeken. Daarvoor moet je overigens ook een Scandinavische gasfles hebben. De bij ons gebruikelijke gasflessen worden niet gevuld of omgewisseld.

Gisteren had ik de vissoep overgeslagen maar toch nog een lekker visje gegeten. Ondanks dat al die stoffige vissenkoppen nog in mijn hoofd zaten. Voor sommige dingen zou je meneer Alzheimer even moeten kunnen uitnodigen.

Morgen is het; bedankt Vesterålen en Lofoten dat ik even mocht genieten van jullie schoonheid. 

Austvågøy

22 juni

Vanmorgen vroeg opgestaan omdat ik verschillende plannen had. 

Omdat deze streek veel met vis  te maken heeft, besloot ik dat maar als thema voor deze dag te nemen. Je moet toch wat. Eerst wilde ik een Walvissafari vanuit Stø gaan beleven. Aanvankelijk dacht ik, mwoa, is dat wel wat voor mij maar het leek me ook indrukwekkend om die grote dieren van nabij te kunnen bekijken. Kom ik in Stø, gaat het feest niet door omdat de boot een aanvaring heeft gehad. Hij moest eerst gerepareerd worden. De schade, ongeveer een miljoen. Hierop ben nog even naar de VVV gegaan om te bekijken of er een alternatief was. Er was ook een walvissafari vanuit Andenes maar dan moest ik de voor mij verkeerde kant op omdat ik naar het Lofoteneiland Austvågøy wilde. Toen heb ik er maar een T-shirt gekocht met de staart van een onderduikende walvis erop en er verder vanaf gezien. Jammer.

Met het thema vis in mijn hoofd besloot ik wat stokvis te gaan kopen. 36 euro meneer. Dat stokje geef ik aan een ander door en heb ik maar niet gedaan. Evenals het mini-mini zakje met stokvissnacks. Een klein handjevol schilfertjes. 4,80 euro meneer. Ik moest gelijk aan “Op hoop van zegen” denken met de gevleugelde uitspraak “De vis wordt duur betaald”. Weliswaar wat anders bedoeld maar toch.

Op verschillende plaatsen zag je in de Fjorden grote cirkels van de zalmkwekerijen liggen. Lángs de Fjorden zag je op verschillende plaatsen stellages waarop stokvis of, wat bij nader onderzoek bleek, vissenkoppen hingen te drogen. Op mijn vraag wat ze daar mee deden kreeg ik te horen dat die voor de voedselindustrie waren en heel fijn vermalen werden. Ook voor de soep? Ja, ook voor de soep. De vissoep die voor vandaag ook op het programma stond heb ik maar geschrapt nadat ik had gezien hoe ze met de vissenkoppen omgingen.

Tja, thema vis maar opzij gezet en gewoon wat gaan rondtoeren op de Lofoten. Het was prachtig. Ook het weer.

Op de Lofoten is de visvangst (van kabeljauw sinds de 12^e eeuw) de belangrijkste bron van inkomsten. Ik was eveneens een belangrijke bron van inkomsten want toerisme neemt nu ook een belangrijke plaats in. Echt veel ruimte voor boeren is er niet op de door vulkanische activiteiten ontstane eilanden. Erosie heeft de bergen van de lange bergketen hun specifieke vorm gegeven, met veel steile hellingen. Austvågøy waar ik vandaag was, is het grootste Lofoten eiland met Svolvær als grootste plaats en havens.

Morgen, als ik weer omhoog ga en de Lofoten verlaat, zal het de laatste mogelijkheid zijn om nog in een Fjord te vissen. Morgen sta ik nog een dag op een camping aan het Fjord in Gullesfjordbotn op de Vesterålen. Al vrees ik dat het weer me parten zal gaan spelen want na een aantal mooie dagen waar ik erg blij mee was krijgen we veel wind en regen.

Mijn plekje vandaag. Iets minder dan ik allemaal gezien heb maar toch.

Nyksund dag 3 vervolg

Op de foto is te zien dat ik Vaderdag vier in de late avondzon en me prima vermaak met chips, koffie, de e-reader en een whisky in afwachting van de middernachtzon. Hij staat nog vrij hoog aan de hemel nu om bijna 12 uur en gaat er weer komen vannacht.

Leuk dat je even belde Bas.

Nyksund dag 3

21 juni
De beloofde 20 uur zon voor vandaag waren er niet. Na de ochtend werd het echter alsnog een mooie dag, ondanks dat het maar een graad of 10 was. In de luwte was het prima uit te houden met de e-reader en wat informatie voor de reis.

Met de spierpijn viel het mee vanmorgen. Mijn bovenbenen voelde ik wel. Na wat rondgewandeld te hebben vanmiddag was dat weer over.
Blaren heb ik nog niet gelopen. Wel had ik een beginnende blaar op de duim van mijn hand door de stok.

Vanmorgen heb ik de camper van binnen maar weer eens schoongemaakt en de moddervlekken uit de vloerbedekking gehaald. De buitenkant krijgt na de vakantie wel een beurt. Eén rit over een onverharde weg en je herkent hem al bijna niet meer. Alleen de ramen en de voorkant hou ik schoon omdat je al die dode insecten er anders vrijwel niet meer af krijgt.

Even heb ik overwogen om te gaan vissen maar wat lezen in de zon en met de route stoeien is ook leuk. Het is alweer de laatste dag in Nyksund. De tijd vliegt. De internetverbinding niet. Vandaag is de verbinding zo traag dat hij de foto's niet kan opnemen. Ik zal nog één keer proberen er een te plaatsen.

Een laatste blik op Nyksund.

Dronningruta Nyksund-Stø-Nyksund

20 juni

Bijna de langste dag
Vannacht heb ik de zon niet zien onder gaan. Ja, met open ogen. Af en toe waren er wat wolken maar de middernachtzon was heel goed te zien. Toch een bijzondere belevenis om de warmte 's nachts nog te voelen. Eigenlijk had ik moeten slapen voor de tocht vandaag maar ik heb me toch maar laten wekken. Nee,  door de wekker.

Het valt mee dat mijn Blog gisteren toch nog bleek bijgewerkt. De verbinding is hier erg slecht en ik kreeg voortdurend foutmeldingen.

Dronningruta

Op de eerste top stond een bloemetje voor me klaar. Het staat er nog.

Weer iets dat ik van mijn lijst kan strepen. Het was een geweldige ervaring. (Nu weet ik al dat alles niet gaat lukken. Het zij zo.)

Ik ben eerlijk gezegd best trots op mezelf dat ik het gedaan en gehaald heb. Ondanks dat het, voor mij in ieder geval, behoorlijk pittig was. Als ik nu geen spierpijn krijg... Dit was toch echt de heftigste tocht die ik gemaakt heb in de vakantie. Helemaal toen mijn knie behoorlijk begon op te spelen tijdens de afdaling naar Stø.

Stø, het tussenstation

Ik ben ook niks gewend en allang blij dat ik zoiets weer kan doen. Ondanks de nog steeds lastige coördinatie stoornissen en andere moeilijk doende onderdelen. 

Op vrij grote hoogte zag ik nog rendierkeutels liggen. Maar ja, die hebben ook vier poten. Ik moet het met de helft doen. Alhoewel, op verschillende plaatsen moest ik de stokken opbergen en had ik handen en voeten hard nodig om te klimmen. 

Ik was wel blij met de stokken. Anders was het lastig geworden om het te halen. Het moest echter wel omdat je geen kant op kon. Alleen maar vooruit, of beter gezegd omhoog, omlaag, omhoog enzovoorts. Af en toe had ik het gevoel dat er geen eind aan kwam. Uiteindelijk wist ik dat ik het toch wel zou halen omdat het nu eenmaal in mijn hoofd zat. Soms komt het er wat moeilijk uit maar uiteindelijk! Met wat geduld...

Er stond een snijdend koude wind vandaag en de zon scheen steeds minder. Voor al het klauteren was dat wel lekker. 

Een paar stukken waren nog onbegaanbaar door sneeuw en ijs. Hierdoor heb ik wat kleine omwegen moeten maken en was ik een stukje verkeerd gelopen. Daar kwam ik achter toen ik me wild schrok van een steenlawine. Met donderend geweld kwamen grote rotsblokken naar beneden. Een paar maal had ik dat ook al in de verte gehoord. Het leek me niet dat je daar langs zou moeten. Gelukkig hoefde ik niet ver terug en was ik blij met mijn Garmin.

Na het eten heb ik eerst een heerlijke douche genomen in de camper.
En nu ben ik moe maar zeer voldaan. Wat een prachtige omgeving. 

Morgen blijf ik nog hier voor een rustdag met wat lezen en om nog wat na te sudderen. De zon gaat volgens de verwachting morgen ook nog eens een uurtje of 20 schijnen.
Hoe lang ik er over heb gedaan? Ruim 8 uur.

Nyksund

19 juni

Na die mooie dag gisteren had ik eigenlijk wel op de middernachtzon gerekend. Helaas. Aan het begin van de avond begon het dicht te trekken en tot de ochtend heeft het regelmatig geregend. Daarna bleef het koud maar werd de dag steeds mooier. Het ziet er nu fantastisch uit.

Myre, Nyksund? Het is Nyksund geworden. In Myre was bij de haven geen goede plaats meer om te staan omdat hij werd afgegraven. Dan maar verder naar Nyksund, via een schitterende weg van een kilometer of 12. Onverhard, steil, smal, en in alle opzichten prachtig om te rijden.

Het oude vissersdorp bestaat uit maar enkele huizen. Nog niet zolang geleden was het een verlaten dorp. Enkele tientallen nieuwe bewoners zijn het dorp nieuw leven aan het inblazen. Of dat gaat lukken zal de toekomst moeten uitwijzen. Het toerisme vindt zijn weg er al naar toe. Ze zullen het wel in een paar maanden per jaar moeten verdienen.

Toen ik aankwam stonden er drie grote bussen. Vanmiddag kwamen er nog vier. Ik hoorde Spaans, Italiaans, Nederlands, Frans en Duits. Toen ik tussen de hordes toeristen in het dorpje rondliep vond ik het maar een kermisattractie worden. Maar ja, ik ben voor de wandeling gekomen en wens ze desondanks veel succes. Het dorp zal nu voorlopig niet verder in verval raken en begint er op zich weer goed uit te zien.

Vanmiddag heb ik wat in de omgeving rond gekeken en de eerste schapen begroet. Verder heb ik de dag rustig gehouden. Vanavond op tijd naar bed omdat ik vroeg wil opstaan voor de wandeling morgen. De Dronningruta staat dan op het programma. Een wandeling van bijna 20 km vanaf de plaats waar de camper staat. De wandeling is vernoemd naar koningin Sonja van Noorwegen die hem verschillende keren heeft gelopen. Een sportieve dame. Het moet een pittige tocht zijn dus ik hoop dat ik het haal. Een stiekem afsteekje is er niet. Ook geen uitspanning om je wat te laven. Ik twijfel nog of ik mijn tentje zal meenemen om eventueel halverwege te kunnen overnachten. Dat geeft wel een stuk meer gewicht want er moet meer mee dan alleen het tentje.

Vanmorgen heb ik bij de VVV in Sortland nog een folder opgehaald over de Dronningruta. In de folder staat dat het een route van 8 uur is. Ervaren mountain hikers kunnen het in een paar uur minder doen. Dat wordt voor mij dus wel 10 uur. Vooral omdat er nog wat kilometers vanaf de camper bijkomen. 

Als ik in de problemen kom kan ik, mits er bereik is, 113 bellen.