Svenningdal

15 juni

Vertrokken van Bølareinen om de 205 km naar Svenningdal bij Trofors te rijden. Bølareinen ligt overigens aan weg 763 die parallel loopt aan de E6 maar dan de andere kant van het 50 km lange Snåsavatnet. Verder heb ik vandaag 165 km E6 gereden. Het grootste deel was prachtig. Onvoorstelbaar dat de belangrijkste snelweg er zo uitziet. Bij ons is het ondenkbaar dat men de vuilnisbakken langs de snelweg zet. Of dat de weg dwars door allerlei plaatsen loopt waar je maar 30- of 40 km per uur mag rijden. Of een zeer smal tunneltje tegenkomt.

Op weg hier naar toe ben ik op bezoek geweest bij het zalmcentrum in Namsen. Het ligt bij een stuw in de Namsen waar energie wordt opgewekt. Er zijn verschillende dingen te vinden die met zalm te maken hebben. Er is ook een zalmtrap aangelegd. Edoch. Wat mij betreft was het de moeite en het geld niet waard. Volgende keer beter.

Onderweg heb ik niet zoals gisteren `I’m dreaming of a White Christmas` gezongen en geen sneeuw gezien maar verder… Och, het is goed voor het opwekken van witte energie zullen we maar zeggen. Hoe dan ook heb ik nu een mooi plekje aan de Namsen.

Zwaaicultuur

Net als motorrijders hebben camperaars ook een zwaaicultuur. Ik dacht dat het onderhand wel ter ziele zou zijn maar nee. Of het aan het seizoen ligt… Iedere camperaar zwaait er vrolijk op los als een andere camperaar wordt tegengekomen. In een groot aantal gevallen zwaaien Opa en Oma allebei. Soms of hun leven er van afhangt, waardoor me nog wel eens het gevoel bekruipt dat er iets mis is met mijn camper. Sommigen laten zich zelfs niet door een flinke middenberm ontmoedigen. Dat gaat me echter te ver.

Na verloop van tijd begon ik te begrijpen hoe de koningin van Lombardije zich gevoeld moet hebben. Door het vakantiegevoel wilde ik me echter ook eens van de goede kant laten zien en na alleen maar goedgemutst te hebben teruggezwaaid, besloot ik zelf het initiatief maar eens te nemen. De eerste was een Hollander. En, ze bleven stoïcijns zitten. De tweede, idem dito. De derde, een Belg, van hetzelfde laken en pak. Ik blijf vriendelijk terugzwaaien en naar Hollanders en Belgen zwaai ik niet meer.

Eland

Vandaag ben ik me echt wezenloos geschrokken. Ik had het hart in de keel zitten omdat ik op een haar na een botsing met een Eland had. WAT EEN ENORM GROOT BEEST. Ik moest vol in de remmen en er zat geen handbreed meer tussen. Wat een krachtpatser was het als je zag hoe hij als een raket de zeer steile kant op sprong en in een oogwenk verdwenen was. Helaas heb ik geen foto kunnen maken. Mijn fototoestel lag met allerlei andere spullen naast me op de bijrijdersstoel. Na het remmen lag er niets meer. Een indrukwekkende ervaring. Je moet er niet aan denken dat je voor hetzelfde geld in een oogwenk de camper total loss had gereden.