Bølareinen

14 juni

Vandaag ongeveer 350 km gereden. Een behoorlijke afstand voor Noorwegen. Vooral omdat ik het grootste deel binnendoor ben gegaan en niet via de hoofdweg en Trondheim. Het was ondanks de soms heftige sneeuwstormen een mooie tocht langs zeer rustige wegen. Totaal heb ik er ongeveer 6 uur over gedaan. Wat kan je beter doen met dat slechte weer dan een stukje rijden.

Vandaag heb ik ook de eerste rendieren gezien. Er stak een hele kudde met veel jonge dieren de weg over. Leuk om te zien.

Via Røros ben ik naar Bølareinen gegaan in de gemeente Steinkjer. In Røros heb ik niet veel tijd besteed vanwege het erg slechte weer. Echte sneeuwstormen met natte sneeuw bij een temperatuur rond het vriespunt waren niet bepaald uitnodigend. Jammer, want Røros is een leuk stadje om te bekijken. Vooral het historische centrum dat in zijn geheel op de wereld erfgoedlijst staat. Inclusief de mijn. Vanaf 1665 werd er koper gewonnen. Later ook zink. De moeite van een bezoek waard.

Op naar Bølareinen dat ongeveer 25 km boven Steinkjer ligt. Naar een klein wegrestaurant in historische stijl. Voor 50 NOK kan je daar op de parkeerplaats overnachten. Eerst heb ik me echter maar eens tegoed gedaan aan een meer dan voortreffelijke maaltijd in het kleine restaurant. Eten kan je aan een van de twee rijen lange tafels waar je gewoon aanschuift op de banken. Je kan kiezen uit een dagmenu van 100 NOK of een uitgebreid buffet voor 190 NOK en zoveel eten als je wilt. Ik heb mezelf verwend.

Daarna heb ik de Bølastien gewandeld om het zitvlees van vandaag wat te compenseren. Een korte wandeling die ook langs de vlakbij gelegen rotstekeningen loopt. Het zijn de oudste, ca. 6000 jaar oude, en interessantste rotstekeningen van Noord-Noorwegen. Bij sommige tekeningen moet je de nodige fantasie hebben omdat ze moeilijk te zien zijn. Het is echter heel bijzonder om daar te staan, terwijl je je probeert voor te stellen hoe iemand lang geleden met een harde steen in de rotsen heeft staan hakken om iets weer te geven dat hij in zijn hoofd had.

Gelukkig is er in Bølareinen maar af en toe een bui en minder koud. De bomen zijn hier ook een stuk verder uitgelopen dan in Narbuvollen en Røros. Er hangen hier zelfs al groene bosbessen aan de struiken. (Met genoegen kijk ik uit naar de terugweg door Zweden en de dan hopelijk rijpe bosbessen, frambozen en veenbessen.)