Geiranger

7 juni
Het dataverbruik voor mobiel internet rijst de pan uit. Ondanks dat ik van alles heb uitgeschakeld. Helaas werkt het bijhouden van mijn Blog niet altijd even goed op mijn mobiele telefoon. Hierdoor moet ik nog wel eens wat corrigeren via tethering met mijn laptop en dat is de grootste boosdoener.
Het is leuk en wat tijdrovend om een Blog bij te houden. Gelukkig heb ik nog niemand horen klagen over gebrek aan aandacht.

Vandaag nog geen 100 km gereden. Nu juist minder gereden dan gepland omdat er een weg was afgesloten. De Gamla Strynefjelsvegen was nog gesloten omdat hij door de sneeuw nog onbegaanbaar was. Net als de Dalsnibba. De Dalsnibba is overigens alleen de moeite waard bij helder weer.

De Solhaugcamping ligt aan de linkerkant van het fjord

Op zich was het een fantastisch mooie rit naar Geiranger. Wel jammer dat ik een groot deel van de route in de wolken heb gereden. Hoor ik iemand zeggen "Is hij een keer in de wolken, heeft hij nog wat te brommen"? Desondanks was het een prachtige rit. De hoeveelheid sneeuw die hier lag was onvoorstelbaar. Tientallen kilometers heb ik vandaag tussen vele meters hoge sneeuwmuren gereden. Soms waren er wat heikele momenten door de bussen vol toeristen uit de grote passagiersschepen die Geiranger dagelijks aandoen. Bij het vertrek van ieder toeristenschip worden er aan de wal drie kanonschoten afgevuurd en het schip laat drie maal de scheepshoorn klinken.

Gelukkig trok de bewolking steeds meer weg en kon ik Geiranger vanaf de Flydalsjuvet en de koninginnenstoel bekijken en wat plaatjes schieten. Helaas begon het in de loop van de middag weer meer te regenen en heb ik het verder maar voor gezien gehouden.
Oorspronkelijk was ik van plan om de eerste dag op de Vinje camping, enkele kilometers boven Geiranger te gaan staan. Het stond me echter niet aan dat ik nergens een mooi uitzicht had.
Nadat ik de Flydalsjuvet had bekeken ben ik daar maar weer vertrokken en naar de Solhaug camping gegaan. Meer een huttencamping met slechts enkele plaatsen voor campers. Gelukkig was ik net op tijd. Achter me reden vijf Duitse campers. De keuze was aan mij en ik sta dus mooi vooraan met een prachtig uitzicht op Geiranger en de afgemeerde passagiersschepen.

Ze komen bijna aan mijn deur voorbij gevaren