Struve en Gammelstad

26 juni

Soms voel ik me Piet Paulusma maar voor een aantal dingen is het weer vrij bepalend. Vanaf gisteravond tot nu heeft het voortdurend geregend. Het was de bedoeling om tot Svanstein te rijden. Dat ligt nog net boven de Poolcirkel. Het was een leuk plekje aan de Torneälven, bij een picknickplaats en natuurzwembad. Met ook weer een poepdoos. Het was door het regenachtige weer echter zo troosteloos dat ik besloot om toch maar verder te gaan. Vanmiddag ben ik daarom al, met enige weemoed, de magische Poolcirkel weer overgegaan.

Het weer is gelukkig niet allesbepalend. Voor dat ik de Poolcirkel over ging heb ik vlakbij Pajala de afslag richting Struves Geodetische boog genomen. Daar heb ik de camper geparkeerd en heb me vrolijk in mijn regenjas en een wat vochtbestendiger broek gehesen. Helaas was ik vergeten om me met Deet te benevelen. Ik had niet verwacht dat er ondanks de wind en regen zoveel muggen zouden zijn. 

Een punt van de 2820 km lange Geodetische boog van Struve ligt op een heuvel op 1 km van de parkeerplaats. De Jupuka-Nivalehto trail komt daar vrijwel langs en is 11 km. Na de Dronningruta een peulenschil.

Tussen 1816 en 1855 zijn onder supervisie van Friedrich Struve in 10 landen, tussen Hammerfest en de Zwarte Zee, 265 punten voor driehoeksmetingen opgenomen voor het vaststellen van de Geodetische boog. Hiermee wilde hij de maat en de vorm van de Aarde bepalen. 34 van de punten zijn nog over en staan op de Werelderfgoedlijst. 4 hiervan liggen in de Tornevallei in Zweden. Eerlijk gezegd is er weinig aan te zien maar het is een indrukwekkende bezigheid van Struve geweest.  Ook een mooi staaltje van internationale samenwerking. De wandeling en het uitzicht waren ondanks de regen mooi. Een ander voordeel van het natte weer was dat je geen drinken hoefde mee te sjouwen maar gewoon de mond kon opendoen.

Na 350 km sta ik nu voor een overnachting op de parkeerplaats van Gammelstad. Een in de buurt van Lulea gelegen historisch kerkdorp. Het dorp met zijn ruim 400 rode huisjes staat ook op de Werelderfgoedlijst. Centraal staat een kerk. De huisjes zijn ooit gebouwd om kerkgangers de gelegenheid te geven om te overnachten na een lange en vaak barre tocht voor de verplichte kerkgang en/of kerkelijke festiviteiten.

Om 5 uur gaat alles al dicht van deze toeristische attractie. Ik heb vast wat rondgewandeld en morgen hoop ik nog wat meer te zien van dit openluchtmuseum.

Het is maar goed dat Karel en ik voor vertrek de belangrijkste delen van de garagebodem van de camper nog van een nieuwe beschermende laag hebben voorzien. De bestaande conservering was verdwenen en met al dat vocht… Ik ben er nu helemaal blij mee.

Het laatste gedeelte van rijksweg 99 tot aan Aavasaksa was mooi. De honderden km daarvoor hoofdzakelijk rustig. Enkele auto's per uur was veel. Het is ook de rustigste rijksweg van Zweden.

Op de 98 werd het een ramp. Een 18 km onverharde baan met niets dan grote kuilen en keien. Vanwege wegwerkzaamheden was het hele stuk opgebroken. Een terreinwagen zou er bij ons nog niet aan begonnen zijn. Wat een verschrikkelijke, uren durende, rammelsessie. Het verbaasd me dat de wielen er nog onder hangen.

Ik zie nu dat ik totaal geen verbinding kan krijgen met mijn mobiel. Als ik geen andere provider kan vinden wordt mijn Blog morgen pas gepubliceerd. Morgen hoop ik na 155 km in Arvidsjaur aan te komen en wil dan weer eens op een camping gaan staan. Met WiFi.

En tot slot; de weersverwachting is goed voor morgen.